Hann kom hlaupandi inn í herbergi til mín (þar sem ég sat við tölvuna að læra), á nærbuxunum og spóaleggjunum sínum.
"Hey mamma, ég gat klætt mig alveg sjálfur í nærbuxurnar
ÁN ÞESS AÐ SETJAST Á GÓLFIÐ"
(og svo hoppaði hann aðeins á öðrum fætinum til að sýna hvernig það væri gert)
Ætla að taka mér hann til fyrirmyndar og vera stolt af litlu sigrunum í lífi mínu.
Gerast áskrifandi að:
Birta ummæli (Atom)
3 ummæli:
brill....fer ekki að styttast í að stubbalingur komi til okkar þarna í Hörgshlíðinni?
Hann heiðrar ykkur ekki með nærveru sinni fyrr en haustið 2008. En það styttist.. jújú
Mikið er þetta satt. Við erum alltaf að einblína á stóru takmörkin og gleymi því litla smáa og skemmtilega sem gerist á hverjum degi.
Skrifa ummæli