25 apríl, 2008

Thirty something blúsinn?

Einu sinni var ég ung móðir með eitt barn. Ég mætti samviskusamlega á alla fundi og uppákomur í leikskólanum. Mætti snemma til að hlusta á barnið syngja á opnu húsi, hún var dressuð upp í tilefni dagsins, gallasmekkbuxur, hvítur bolur og tíkarspenar (já þetta var löngu fyrir bleiku byltinguna). Ég var í skóla á þessum tíma eins og núna - hefði sko ekki látið próflestur eða annað húmbúkk koma í veg fyrir að ég ræktaði skyldu mína sem móðir. Allt skyldi vera eftir bókinni. Við mættum í sveitaferðina, með fötu og skóflu. Allir inn í fjós - prinsessan mín var ein sú ötulusta að skoða beljurnar og grísina, fitjaði ekki einusinni upp á nefið, fædd og uppalin á mölinni - já alvöru stelpa sko!! Svo út í rokið til að húka yfir grillinu, bíða eftir pulsum og svala.. namminamm - allir voða glaðir.

Annað barn fór á annan leikskóla, þar voru aðrar hefðir og skyldur. Allar jafn skemmtilegar og frábærar. Líka sveitaferðin. Best fannst mér tombólan á vorin sem foreldrafélagið stóð fyrir. Þá koma krakkarnir allir með 3 dót að heiman, vel með farið, sem þau eru hætt að leika með, og gefa á tombóluna. Svo eru góðir foreldrar sem sjá um að númera þetta og raða upp og hafa allt tilbúið fyrir litlu krílin á laugardagsmorgni að koma með hundraðkallinn sinn og kaupa miða og sjá hvað þau fá spennandi. Að auki koma foreldrar með kökur til að selja hvor öðrum og peningarnir fara í sjóð til að fara í sveitaferðir og útskriftarferðir með börnin. Ég lagði metnað í að barnið veldi dót af gaumgæfni, vel með farið, ekki of stórt, ekki of lítið. Síðan bakaði ég stríðstertu sem hæfði stöðu minni sem tveggja barna móðir, til að leggja á kökubasarinn. Og öll fjölskyldan mætti prúðbúin.

Þriðja barn fór á þennan sama leikskóla. Hann er á síðasta árinu sínu, ég er búin að vera í þessum bransa í fjórtán ár. Ég fór með hann í sveitaferðina s.l. vor. Mér varð allri lokið þegar ég stóð úti í grenjandi rigningu og reyndi að ná barninu inn í fjósið þangað sem var búið að færa pulsuveisluna. Minn sat grenjandi (í kapp við rigninguna) á bak við ruslatunnu, kvartaði yfir skítafýlunni og hafði engan áhuga á neinu nema ónýta traktornum sem stóð í mesta forarsvaðinu. Engar pulsur fyrir mig takk, engan svala og burt með þessi loðnu illa lyktandi óféti!!! Veit ekki alveg hvort ég mæti núna í maí...

Í fyrramálið er tombólan. Jú, ég fékk hann reyndar til þess daginn fyrir sumardaginn fyrsta að velja úr dótafjallinu eitthvað til að gefa. En núna er klukkan orðin korter í tólf og ég er ekki byrjuð að baka. Sit hérna í góða skrifborðsstólnum mínum með hitapoka á mjóbakinu sem fór í baklás fyrr í kvöld, eina ferðina enn. Held að það verði bara skellt í möffins í fyrramálið. Ég er greinilega farin að reskjast - en kommonn.. sumir eiga gott betur en 3 börn, sem öll eru á leikskóla með tilheyrandi sveitaferðum og fjáröflunum. Kannski er galdurinn að hafa aðeins styttra á milli barna?

Ég prófa það þá bara í næsta lífi. Of seint núna - bakið er ónýtt!

5 ummæli:

Birgitta sagði...

Elskan mín Betty Crocker svíkur engan, Jói Fel bakar ágætiskökur og svo fást líka bara sæmilegustu múffur í Bónus :P. Ég dáist alveg að þér að ætla yfir höfuð að "skella í" eitthvað!
Vona að við litla fjölskyldan höfum ekki farið með mjóbakið...?

Nafnlaus sagði...

Ég var einmitt að hugsa um það í gær hvað ég var alltaf að passa mig að gera allt rétt með frumburðinn. Núna leyfi ég örverpinu að vera úti lengur en til 8 ef það er gott veður og hann var frekar ungur þegar hann lærði sjálfur að kveikja á sjónvarpinu.

Nafnlaus sagði...

Það eh. að baka má maður ekki bara borga?

Enn hvað ég skil þig, þegar að Salaskóli byrjaði árið 2001 átti ég barn í 2. bekk ég var að fatta að ég verð með barn i Salaskóla til 2022, sem betur fer ekki sama barnið :-)

kv úr Kópo

Nafnlaus sagði...

Börnin þín eru heppnust að eiga svona frábæra mömmu!

Nafnlaus sagði...

Langar hann nokkuð á tombóluna...með þriðja barn reynir maður að sleppa við eins mikið og maður getur...:)