...

Mamman: Nei Óli kemur bráðum og þá ætlar hann að skutla þér heim
Nýji vinur: Ha, hver er Óli?
Stubbur: Það er pabbi minn. Sko, pabbi minn heitir ÓLI og mamma mín heitir MARTA. Þá veistu það ef þú þarft eitthvað að tala við þau eða svoleiðis.

(Held að drengurinn verði kennari, hann er svo góður að útskýra)

Eldur

Það er að kólna svo hressilega úti að ég fór upp í skáp og gróf út gömlu lúnu dúnúlpuna mína. Núna er hún að veltast í þurrkaranum. Svo kveikti ég á öllum kertum og fór í ullarsokkana sem ég stal óvart frá Höllu. Og kveikti upp í arninum. Held ég fari niður að lesa eitthvað óspennandi námsefni, það hlýtur að verða skemmtilegt í svona notalegheitum!

Píanókennarahúmor

Heyrði þessa auglýsingu á Rás 2 núna áðan og er enn að hlæja að henni:

Nýkomið mikið úrval af ótrúlega leiðinlegum fingraæfingum fyrir píanó.

Tónastöðin

Já þeir kunna svo sannarlega að vekja á sér athygli í Tónastöðinni.

Tek strútinn á þetta um helgina

Ég ætla bara að gera eins og þessi í nokkra daga. Sneiða hjá mbl.is og visi.is nema til að skoða slúðrið. Býst ekki við að mér takist að sneiða hjá sjónvarps- og útvarpsfréttum en það má alltaf stinga puttum í eyru og loka augunum - og stinga höfðinu í sandinn. Þið megið eiga fréttirnar á meðan.

Þrjár októbermyndir

Katla og snjókallinn


Hneta leikur sér með LEGO



Kokkarnir mínir :)

Varúð: Vitringar!!!

Hinn ofurskemmtilegi Súperstubbur er að læra á píanó. Fékk fyrsta jólalagið í síðustu viku og vill ekki spila neitt annað. Svo syngur hann hástöfum með:

Bjart er yfir Betlehem,
blikar jólastjarna
Stjarnan mín og stjarnan þín,
stjarna allra barna.

Varúð, varúð Vitringar...

ojbara, ullabjakk, erðanú.

Ætlaði hins vegar að eyða deginum í eldhúsinu því að það er mun skemmtilegra en að þrífa. Var rétt búin að stinga Dillonskökunni í ofninn (sem á að vera í eftirmat) og ætlaði að fara að stússa í Lasagne gerð þegar bakið sagði stopp. Þess vegna húki ég hér fyrir framan tölvuna, kökuilminn farið að leggja um húsið, og bíð eftir að íbúfen virki. Nenni ekki að bíða lengur, farin að finna bakbeltið...

(Vantar íslensk orð yfir Lasanja - lagpasta með kjötsósu?)

Sólarglenna

Nú skín sólin glatt í borginni og fallegt um að litast. Úti.. ekki inni. Rúðurnar eru skítugar og gólfin rykug. Sem útivinnandi manneskja í skóla með hrúgu af börnum og upptekinn mann (engin ástæða til að draga neitt úr), hef ég ekki tíma til að liggja í þrifum um helgar. Vona bara að það fari að rigna sem fyrst aftur.

Jákvæðni

Æji ég er bara fegin að það rignir. Nenni ekki að setja á rúðupissið.

Speki 2

Mamma þú átt fjársóð, veistu hvað það er?
Njahh... eru það ekki börnin mín?
Jú, alveg rétt hjá þér. En veistu hver er mesti fjársóðurinn?
Nei, eruð þið ekki öll þrjú jafnmiklir fjársóðir? Það finnst mér.
Neinei, sko ÉG er mesti fjársóðurinn af því að ég er minnstur. Það er nefnilega kosturinn við að vera lítill, eftir því sem maður er minni þá er maður meiri fjársóður¨.

RSÓ 6 ára

Speki 1

Ormar eru með tíu hjörtu.
Maður getur nefnilega slitið orm í marga búta en samt lifir hann áfram af því að það er hjarta í hverjum bút.
Kettir borða orma.
Þess vegna eru kettir með mörg líf.

RSÓ 6 ára.

Blehhh

Er svona álíka kröftug í blogginu og öllu öðru þessa dagana. Yngri börnin eru í vetrarfríi alla þessa viku á meðan mamman keppist við að þykjast vera kennari. Eftir að þeirra vetrarfríi lýkur þarf mamman svo að halda áfram í kennaraleik í 3 vikur í viðbót.
Efst á óskalistanum er hinsvegar að gera ekki neitt, sofa og borða súkkulaði. Jú og borða súkkulaði.

Long time...

Stubbalingur fékk lestrarbók heim í fyrsta skipti í gær. Hann kláraði hana í dag. Halllelúja... ég fékk loksins í hendurnar barn sem lærir sjálfkrafa að lesa án mikillar fyrirhafnar. Hann þarf hins vegar að eyða drjúgum tíma í að spá í innihald bókarinnar um leið og hann les. "Hva, er Lóló ekkert meira í sögunni? Hér eru bara Ari og Óli, hvert fóru Lóló og Sísí eiginlega?".

Já svo ákváðum við að hætta við síkið af því að við fengum ekki leyfi fyrir drekanum, gjaldeyrishöftin og allt það - þú skilur. Svo það var fyllt upp í allt heila klabbið. Nú lítur þetta bara út eins og hjá venjulegu fólki sem lét rífa allt upp en hafði svo ekki efni á að klára dæmið.

Annars bara allt gott :)

Framkvæmdir í Stigahöllinni

Þessar myndir eru teknar ofan af forsetasvölunum.

Já, það var eiginlega ekki seinna vænna að fara í framkvæmdir utanhúss, heimasætan löngu orðin gjafvaxta og Miðjan að skríða í þá átt líka svo það var orðið tímabært að drífa í að grafa síkið. Vindubrúin er í smíðum hjá Harðviðarvali og gengur verkefnið vel. Við vonumst til að geta fyllt upp með vatni á mánudaginn svo það verði búið að taka rétt hitastig á föstudaginn þegar drekinn kemur frá Rúmeníu.

Pósta myndum síðar þegar herlegheitin verða tilbúin.

(spurning um að fara að breyta nafninu í Stigakastalinn...)

Hugsanalestur

Ég veit ekki hvort ég sagði frá því hérna í sumar, en þá sá ég bók í Nexus sem mig langaði að eignast. Þetta var teiknimyndaútgáfa af Kóralínu eftir Neil Gaiman sem mér leist svona assgoti vel á, en fór engu að síður tómhent heim.
Daginn eftir kom póstur frá amazon.com þar sem mælt var sérstaklega með þessari bók fyrir mig.

Ég er búin að vera að íhuga undanfarið hvort við Miðjan eigum að segja upp áskriftinni að Galdrastelpum, en ekki búin að koma því í verk.
Í dag kom pakki til Miðjunnar, Galdrastelpudagbókin, þar sem henni var boðin þessi fallega heimsenda bók að gjöf með þakklæti fyrir trúmennskuna.

Ég er farin að halda að það sé einhver alheimsandi sem les hugsanir mínar og sé að stríða mér. Kannski að benda mér á að ég eyði of miklum tíma á netinu....

Hlekkjur

Lét loksins verða af því að setja inn tvær nýjar hlekkjur. Það var ekki mjög flókið. Sóley og Arndís, velkomnar í hópinn - vona að þið viljið yfir höfuð vera í honum ;)

Vissir þú...

.. að það byrjaði ekki að rigna fyrr en eftir klukkan þrettán í dag í Borg Óttans? Síðan þá hefur hins vegar rignt linnulaust á réttláta og rangláta. Gat ekki verið að þetta yrði regnlaus dagur.

Leki

Forsetasvalirnar fylltust af regnvatni í nótt. Vatnið lak svo inn með hurðinni og lagði af stað niður stigann, komst alla leið niður í andyri. Manni hefnist fyrir að vera með forsetasvalir þó maður sé ekki forseti. Verra varð það þó í kjallaranum þar sem húsmóðirin steig í poll þegar hún fór fram úr rúminu. Hjá henni stíflaðist niðurfallið við dyrnar út í garð og íbúðin fór öll á flot. Samt er hún ekkert að þykjast með neinar forsetasvalir.

Hvaðan í ósköpunum kemur allt þetta vatn?

Allir að missa sig af því að einhver mjóna sem á frægan fótboltakall er komin með drengjakoll, só... ég líka!

Enn eitt klukkið

Hún Rakel klukkaði mig. Þar sem klukkan er núna korter í tólf á sunnudegi, Mamma Mia hljómar úr næsta herbergi og ég er að þykjast læra, er tilvalið að gera þetta núna:

Fjögur störf sem ég hef unnið um ævina:

1. Netabætingar
2. Selja rækjuborgara í Vitanum
3. Pressa buxur og strauja skyrtur
4. Kenna á píanó

Fjórar bíómyndir sem ég held upp á:

1. Shawshank Redemption
2. Grease (ójá)
3. man ekki meir...
4. hef aldrei verið mikil bíómyndakona...

Fjórir staðir sem ég hef búið á:

1. Hlíðarvegur 29, Ísafirði
2. Háteigsvegur (tvö húsnúmer)
3. Drápuhlíð (líka tvö húsnúmer)
4. Mávahlíð

Fjórir sjónvarpsþættir sem mér líkar:

1. Friends
2. Desperate Houswifes
3. Sex and the City
4. Hljófyrirlestrar á Blakki (hehe)

Fjórir staðir sem ég hef heimsótt í fríum:

1. Ardsley, NY
2. Swakopmund, Namibia
3. Canterbury, Kent
4. Álaborg, Danmörk

(allt staðir sem ég fór að heimsækja kæra vini)

Fjórar síður sem ég skoða daglega fyrir utan blogg:

1. Blakkur
2. mbl.is
3. gmail.com
4. Ugla

Fernt sem ég held upp á matarkyns:

1. Kjúklingur
2. kjúklingur
3. kjúklingur
4. fiskur

Fjórar bækur sem ég hef lesið oft:

1. Hundrað ára einsemd e. Gabriel Garcia Marques
2. The Hundred Secret Senses e. Amy Tan (humm.. allt eitthvað hundrað)
3. 12 smásögur og Veisla undir grjótvegg e. Svövu Jakobsóttur
4. Flestar Harry Potter bækurnar (ekki oft reyndar, en oftar en einu sinni)

Fjórir bloggarar sem ég klukka:

1. Birgitta borubratta
2. Syngibjörg Söngvina
3. Sóley sæta
4. Arndís ofurbloggari

Besti staður í heimi

Það er svo gott að búa hérna í Stigahöllinni, að á bestu dögunum rignir gimsteinum og glimmeri fyrir framan húsið. Þetta sést ágætlega á myndinn hjá mér en veit ekki hvort það póstast almennilega þarna út í kaosið. Veit ekki einu sinni hvort þið getið stækkað myndina.

Þarna var heimasætan (sem jafnframt er afmælisbarn dagsins í dag) komin út á svalirnar með regnhlíf til að fá ekki allt glimmerið í hausinn á meðan hún mundaði sína vél. Kannski eru hennar myndir flottari en mínar...

Einn léttur í morgunsárið

Stubbur þolir illa mjólkurvörur, það lærðum við The hard way. Þess vegna notum við aðallega rice og soyja vörur fyrir hann, þó svo að ostbiti og smjörklípa af og til skipti minna máli. Oft skapar þetta umræður og hann spyr hvort hann megi fá þetta og hitt. Við morgunverðarborðið lýsti besti vinur aðal því yfir að hann elskaði bleika mjólk, þá sneri Stubbur sér að mömmu sinni og spurði: Hey mamma, en svona Stuðmjólk, má ég fá þannig?

Tvær stjörnur

Tíminn flýgur áfram
og hann teymir mig á eftir sér....

Raulaði Stubbur fyrir munni sér þegar við gengum í skólana okkar í morgun, hann, ég og miðjan. Síðan þá er ég búin að vera með þennan notalega eyrnaorm í hlustunum.
Ætli ég hætti einhverntíma að tárast þegar ég heyri þetta lag?
Segi bara eins og Tóti afi: maður er orðinn svo meyr á gamals aldri.

Success!!

Your blog post published successfully!

Þetta gleður mig alltaf jafn mikið, gott að maður getur gert eitthvað skammlaust ;)

Reglubundið eftirlit

Manneskjan
Frá fyrsta grun um að líf hafi kviknað í kviði, er fylgst grannt með móður.
Reglubundið eftirlit eykst eftir því sem fóstrið stækkar og er mest síðustu vikurnar fyrir fæðingu.
Eftir að barnið fæðist er það skoðað nokkrum sinnum á sólahring, síðan daglega, þá vikulega, mánaðarlega, með nokkurra mánaða millibili og svo framvegis.
Reglubundnu eftirliti lýkur svo til eftir 5 ára skoðun.

Bíllinn
Frá því að framleiðsluferli hefst er fylgst grannt með öllum búnaði og vélum.
Þegar bíllinn kemur nýr á götuna er honum treyst til að ganga rétt næstu þrjú árin.
Eftir þrjú ár er bílnum ekki lengur treyst fyrir eigin ágæti og hefst þá reglubundið árlegt eftirlit, svo lengi sem bíllinn keyrir um göturnar.

Samantekt
Nú veit ég að margt er ólíkt með bíl og manneskju. Er samt ekki eðlilegt að manneskja sem gengur á sama líkama, alla daga ársins, allan ársins hring, fari að láta á sjá eftir ákveðinn tíma? Fer ekki ýmislegt að gefa sig smátt og smátt?
Er ekki alveg ástæða til að halda úti reglubundnu eftirliti með líkamlegri og andlegri heilsu manneskjunnar, til dæmis árlega?

Það finnst mér allavega. Engin ástæða til að treysta manneskjunni sjálfri fyrir því. Bara eina aðalskoðun takk og límmiða á ennið. Árlega.

nennissiggi...

Það er bara með ólíkindum að barn sem heitir Rökkvi sé svona myrkfælinn. Ekki bara það, heldur á hann mjög erfitt með að sofna og er lengi að því svo hann hefur eilífðartíma til að hræðast. Hvað er til ráða?
(Er búin að prófa ýmislegt í gegnum tíðina)

Það hvessir

Jú það hvein hressilega í Stigahöllinni í nótt og í morgun... og gerir reyndar enn. Ég heyrði líka fréttirnar um fjúkandi trampólin og stillansa. En komm onn - við erum nú ekkert of góð til að trítla hérna yfir holtið í skólann.
Ég og miðjan leiddum Stubbinn á milli okkar og héldum fast í hvort annað til að enginn fyki í burtu. Svo lofaði ég að koma á bílnum að sækja þau eftir skóla ef það væri ekki búið að lægja all svakalega.

Regn- og roktímabilið er greinilega hafið.

Yndið mitt og fleiri sætir strákar

Stubbur og besti vinur aðal á Árbæjarsafni í júlí - Geggjað veður og stuttu síðar voru þeir komnir á naríurnar að hlaupa í gegnum úðarann.

Þarna eru nú góður hópur á ferð, frændur að labba í Nexus í svo góðu veðri að það þurfti að klippa neðan af buxum hjá sumum og kaupa stuttbuxur á aðra.

Þessi má nú ekki vera útundan, hann labbaði bara alltaf aðeins á eftir hinum

En hann jafnaði sig aldeilis á skólaleiðanum Stubburinn og neitaði að koma heim með mér þegar ég sótti hann í gær - hann ætlaði sko að klára daginn og fara í Frístund líka. Hann vaknaði svo eiturhress í morgun og bullaði alla leiðina í skólann - Hve lífið er gott!

Raunir

Sól í morgun þegar ég dró Stubbinn nauðugan í skólann á fyrsta degi. Núna er hins vegar rigning og engin pollaföt í töskunni, hvað þá stígvél. Stefnir í blautan Stubb að róta eftir pöddum eftir hádegi á fyrsta skóladegi. Vona að hann verði í betra skapi í fyrramálið.

Back to reality

Hefum löngum dáðst að systur minni, kennaranum, hversu skynsamlega skipulögð hún er. Gengur að títuprjónum jafnt og einkunnaspjöldum sona sinna á vísum stað. Auk þess lætur hún sér ekki nægja að kaupa merkimiða með nöfnum drengjanna og símanúmeri, hún saumar þá líka á.

Það er því ljóst að ég er komin á síðustu metrana í mínu kennaranámi. Sat í gærkvöldi með fangið fullt af húfum, vettlingum og jökkum og saumaði í það miðana sem systir mín pantaði einu sinni fyrir mig og færði mér. Held að það séu alveg komin 3 ár síðan.

Menningar hvað

Matarboð í kvöld. The Usual Suspects. Ætlaði aldeilis að vera skipulögð, lagði lundir í krydd, saxaði grænmeti, græjaði sósuna. Allt reddí og kíkja svo í bæinn og redda eldamennskunni á hálftíma - Tónleikarnir í bakgarðinum byrja um sjö svo það er matur um sex.
Þegar ég leit út um gluggann um hálf-fjögur var skollið á með ekta Reykjavíkurveðri sem hefur reyndar ekki sést í háa herrans tíð. Rok og rigning punktur is. Ósköp er notalegt að vera bara inni og stússa í matseld.

Ef veðrið lagast ekki getum við hlustað á tónleikana án þess að blotna inni í stofu. Þurfum ekki einu sinni að opna út á svalir.

Ég er svöng

Ég óttast að næst-besta vinkona mín s.l. 3 ár sé að gefa upp öndina. Hún hefur lent í þó nokkrum hremmingum síðan við kynntumst fyrst og ég hreinlega þori ekki með hana í fleiri tékk. Því fleiri tékk sem hún fer í, þeim mun meira af óhugnaði finnst inni í henni og oftar en tvisvar hefur hún lent á bráðamóttökunni í kjölfarið, á versta tíma.
Þess vegna sit ég bara og bíð og vona að við ljúkum saman þessum síðustu tveim önnum í Kennaraháskólanum... nei úbbossí, heitir víst Háskóli Íslands núna, Menntavísindasvið.

En þá horfir þetta öðruvísi við:
Nýr skóli = ný tölva........

Kannski ég skelli mér bara á Maccann sem mig langaði alltaf í :P

Hún á afmæli....

Hún Katla. Þarna er hún í afmæli hjá afa


Katla í Borgarnesi


Katla á Álftanesi á 17.júní


Græni Froskurinn minn

Hún er stödd á Flórída með pabba sínum svo ég get ekki einu sinni knúsað hana. En það styttist í heimkomu og fjölskyldan bíður spennt....

Með sparsl í eyrunum

Bloggleysi undanfarinna daga má kenna of miklum samskiptum við kíttitúpur og málningardollur á kostnað þeirra mannlegu. Til að bæta úr því er ég búin að plana matarboð annaðkvöld og á föstudagskvöldið og er því óðum að taka gleði mína á ný.
Ástæðan fyrir því að ég held sönsum eru tveir sex ára guttar sem kæta mig stöðugt með samræðum sín á milli. Þeir eru svo fyndnir að ég gleymi nánast jafnóðum hvað þeir eru að bulla.
Og þó...
Stubbi sá lítið barn skríða á veitingastað og sagði systur sinni unglingnum að hún mundi nú einhverntíma eignast svona krúttlegt lítið barn. Þegar ég spurði hann hvort hann ætlaði ekki sjálfur að eignast börn þegar hann yrði eldri, svaraði hann:

"Jújú, en það er ekki eins og ÉG eignist krakkann. Ég rétti bara mömmunni eggið".
Æji þetta er svo krúttulegt að ég ætla ekkert að útskýra fyrir honum strax að hann fær ekki einu sinni að ráða yfir egginu...

Smart

"Fjölstyllanleg heilsurúm..." segir í auglýsingu frá Rekkjunni í Fréttablaðinu í dag.

Réttlátir og ranglátir

Ég er ekki sátt við hugtakið "að sofa svefni hinna réttlátu". Þýðir það að ég sé eitthvað óréttlát þegar ég er andvaka? Nú er ég þeim ósköpum gædd að hafa erft andvökugen föður míns og borið það áfram til frumburðar og síðburðar (býst ekki við að þetta sé til en hann er væntanlega síðasta barnið sem ég ber undir belti).

Hef undanfarið velt þessu fyrir mér þar sem ég ligg andvaka um miðjar nætur með Gítarleikarann við hlið mér. Ég veit ekki til þess að hann sé neitt réttlátari en ég þó hann sofi alltaf svefni hinna réttlátu. Þetta er bara óréttlátt.

Skortur á hugmyndaauðgi

Hitti gamla bekkjarsystur (sem er alls ekki gömul) í sumar sem sagði mér að henni þætti gaman að lesa bloggið mitt, m.a. af því að það væri stutt og hnitmiðað. Ég er greinilega farin að vera aðeins OF spör á orðin því að bloggin mín eru eitthvað að misskiljast. Samanber komment Syngibjargar um bíóferðina og svo hringdi mamma í morgun og spurði mig hver væri þessi uppáhaldsfrænka í Litalandi. Jæja. Ég ætla samt að halda áfram að vera stuttorð og þið verðið bara að leggja aðeins á ykkur að lesa í merkinguna.

Annars er ég á fullu að reyna að gera gagn þar sem ég er í fríi, gengur misvel. Skápurinn er orðinn rauður og Britannican komin í hann, vantar bara að græja hurðina en það ætlar Gítarleikarinn að sjá um. Ég réðist á stóra ljóta stofugluggann þar sem ég þar líklega að notast við hann eitthvað lengur.

Þetta er leiðindablogg enda er ég eitthvað andlaus þessa dagana. Þó ég andi enn.

Rautt, rautt, rautt....

Jæja. Þá er ég búin að labba með Stubb til uppáhaldsfrænkunnar (sem hann stakk upp á í morgun að skýra húsið okkar í höfuðið á), þá í Litalanda á Grensásvegi og er nú komin heim með rauða málningu í poka. Gítarleikarinn setti upp dyrabjöllu í gær svo það er allt að gerast. Best að skella sér í málningargallann.....

Móðir, hvar er barnið þitt?

Hefði ég orðið þokkalega pirruð að komast að því að minn fyrrverandi hefði byrjað pabbahelgina á því að fara með 5 ára guttann og unglingsstúlkuna á nýju Batman myndina?

ööööööööööö jjjjá!!!

Jókerinn er sko fóður í margar martraðir á komandi haustkvöldum.

Gítarleikarinn spyr mig stundum um svo skrítna hluti að ég get ekki einu sinni munað það. Þýðir lítið að bera fyrir sig minnisleysi úr frumbersku þar sem þetta hefur ágerst síðustu árin. Ég man þó eitt atriði, eins og gerst hafi í gær (enda gerðist það í gær):

Við vorum að keyra heimleiðis til Reykjavíkur frá Ísafirði, slatti af börnum í bílnum, hjól, golfsett, basilika og Hneta í búri. Hnetu annaðhvort leiðist í bíl eða er bílveik, veit ekki hvort er. Hún mjálmar samfellt lengst neðan úr iðrum allan tímann sem hún er vakandi og pirrar samferðarfólk. Stubburinn var orðinn leiður á þessum óhljóðum, enda ekki með tröllaheyrnartól á eyrunum eins og stóra systir. Þegar Gítarleikarinn var orðinn leiður á þessu stöðuga murri og tuði úr aftursætinu, rykkti hann hausnum í átt til mín þar sem ég sat alsaklaus í framsætinu og spurði:

G: Áttu ekki svona þarna.... (hann er mjög gjarn að byrja á spurningu og klára hana ekki)
É: Hvað?
G: Æji svona þarna þú veist...
É: (hvæsandi) nei ég veit ekki
G: ..svona svampa til að setja í eyrun
É: Ha, eyrnatappa?
G: Já einmitt, áttu ekki eyrnatappa fyrir hann svo hann þurfi ekki að hlusta á mjálmið í kettinum?

Ég var alveg stúmp - ég hef aldrei á ævinni átt eða notað eyrnatappa. Svo spyr hann mig eins og þetta sé jafn sjálfsagður hlutur og tyggjó.
Hann heldur greinilega að ég sé Mary Poppins.

Minnistap

Keyrði fram hjá húsi áðan merktu Tónlistarskóla Bolungarvíkur. Fór þá að rifja upp þegar ég var að kenna við þann skóla, haustið 1990. Ég keyrði frá Ísafirði til Bolungarvíkur tvisvar til þrisvar í viku í fjóra mánuði. Samt get ég ómögulega munar hvað skólinn var til húsa þá. Ég man eftir stofunni og píanóinu sem ég kenndi á, nokkrum nemendum (sumir eftirminnilegri en aðrir eins og gengur) og stofunni þar sem við kenndum tónfræði. Mest man ég þó eftir hvað Skólastjórinn var alltaf með flottan rauðan varalit.

Hverju er um að kenna? Ötulli rauðvínsdrykkju í sumarfríinu eða bara því að þetta gerðist fyrir síðustu aldamót. Mérlístekkertá'etta..............

Ég kíkti í garnbúðina hérna í firðinum fagra fyrir einhverjum 2 vikum með litlu systur sem er prjónainspírasjónin mín. Ég ákvað þarna á staðnum að slá tvær flugur í einu höggi, prjóna í fyrsta skipti lopapeysu og í fyrsta skipti á Gítarleikarann.

Það var glaður og stoltur Gítarleikari sem stóð á tröppunum í hádeginu í nýrri peysu á leiðinni á golfmót.

Það fyndna er, að ég fattaði þegar ég var langt komin með peysuna að þetta munstur var ég ekki að gera í fyrsta skipti. Ég valdi það nefnilega fyrr í vetur úr gamalla munsturbók, til að sauma litla prufu með gamla íslenska krosssaumnum. Á meira að segja mynd af henni í tölvunni minni því til staðfestingar:

Hvað ætli það verði næst... kannski veggteppi með áttblaðarósinni?

Hvar er sólin sem ég ætlaði að baða mig í í dag?
Svik og prettir.....

Suðurfirðirnir

Stubbalingur steinasafnari stillir sér upp hjá Dynjanda. Veðrið var hlýtt og gott og flugan í banastuði.




Hipparnir á tjaldstæðinu í Flókalundi. Með því að glamra nógu hátt á gítarinn, syngja með fullum hálsi og prjóna í takt, tókst okkur að halda besta spottinu að mestu út af fyrir okkur og ferðafélagana. Gítarleikarinn er með kíkinn á lærinu því að þarna erum við einmitt að bíða eftir ferðafélögunum sem villtust á leiðinni í Vatnsfjörðinn. Blessuð borgarbörnin.



Fallegt útsýni af tjaldstæðinu okkar.



Þarna eru ferðafélagarnir komnir í leitirnar. Við höfðum þau fyrir aftan okkur það sem eftir lifði ferðar. Til öryggis.




Hvesta í Arnarfirði, fallegasta staður á landinu, og þótt víðar væri leitað.



Þar var farið í landamæraparís og keppnisskap pabbanna var svo mikið að það náði næstum að drepa áhugann hjá börnunum.

Bakað á Búinu

Ég byrja á að tína út úr búrinu það sem ég held að sé nothæft. Kveiki svo á ofninum sem er arfur frá heiðurshjónunum á Flankastöðum og dreg fram gamla og beyglaða vog. Engin uppskrift.

Fínmalað spelt.. set svona 200 gr. En þegar það er rétt komið upp í 200 skutlar mælirinn sér allt í einu á 270 - vogin greinilega ekki alveg upp á sitt besta.
Svo ég byrja að moka upp úr skálinni með skeið. Er akkúrat komin í 200 aftur þegar ég fatta að ég hef mokað speltinu ofan í tröllahafrapokann - svo það er ekki annað í stöðunni en að hella speltinu aftur út í skálina, auk tröllahafranna og láta vogina ráða för (og minn klaufaskap).

Síðan er sett vínsteinslyftiduft sem rann út fyrir c.a. 2 árum - 4 teskeiðar, hljómar það ekki bara vel?

Pekan hnetur sem ég veit ekkert hvenær voru keyptar.... hvað þá sólblómafræin.

Smá hunang og salt og ólífuolía.

Bleytt með AB mjólk - hnoðað í bollur og skellt í ofninn sem er hálfgert ólíkindatól.

Fyrirtaksbollur svo ekki sé meira sagt!

(að sjálfsögðu voru engin hörfræ í eftirmat hjá litlu systur, bara fínerís eplakaka með ís sem ég gúffaði í mig með góðri samvisku)

Tveggja plana dagur

Við fjölskyldan ákváðum seint í gærkvöldi að dagurinn í dag yrði helgaður fjallgöngu og sundferð. Dagurinn heilsaði okkur hinsvegar ekki bara með rigningarúða heldur þoku sem nær nánast niður í fjöru. Svo börnin eru bara að horfa á Harry Potter, Gítarleikarinn að undirbúa golfmót og ég að ekkertast (sem er annað nafn yfir að sinna börnum, heimilisstörfum, prjónaskap, bóklestri, tölvukíkki....)

Hitt planið var mitt eigins, að halda sykurlausan dag hátíðlegan. Eina sem gæti skemmt það er matarboðið hjá litlu systur í kvöld. Sjáum hvað setur.

Lúxusblogg

Segi það nú ekki - auðvitað þarf ég að versla í matinn og jafnvel elda af og til. Þó það nú væri, með þessa fínu aðstöðu hérna í Sumarhöllinni. Mitt helsta lúxusvandamál þessa dagana er þó hvort ég eigi að lesa í bók eða prjóna. Eða jafnvel fara í heimsókn með pjónana og kjafta í leiðinni sem er enn betra. Ekki amalegt það.

Sakn

Núna á eftir er ég að fara að sækja Stubbinn minn á leikskólann - eins og ég geri nánast á hverjum degi. Dagurinn í dag er mjög sérstakur, því að þetta er síðasti dagurinn hans á leikskólanum. Það sem gerir hann ennþá sérstakari er að ég hef ekkert barn sem ég get lagt inn í staðinn fyrir hann. I'm all out of babies!!

Sólhlíð er kvödd með miklum söknuði. Þar eyddi Miðjukrúttið sínum leikskólaárum og Stubburinn byrjaði þar áður en hann fæddist, því að ég var að vinna þar tímabundið þegar ég var ólétt af honum. Besti leikskóli í heimi - besta starfsfólk ever. punktur.

Kvöldkyrrð

Æji ég er svo mikill snillingur að það er ekki hemja. Miðjan og vinkonan uppi að dúlla sér, Gítarleikarinn og Stubburinn á fótboltaleik, Únglíngurinn að sinna sínu og ég kom mér fyrir í sófanum við gluggann með stóra bók.
Yfir sófabakið liggur bútateppi með rönguna upp. Það skín svo mikil sól inn um gluggann og teiknibólugardínurnar skýla mjög takmarkað svo ég kem í veg fyrir ofhitnun á brúnu leðri með þessari nýstárlegu aðferð.
Við höndina er stóra gallabuxnabláa tekrúsin mín, eitt mesta uppáhaldið mitt af veraldlegum hlutum. Hún er full af sjóðheitu fennel tei - svo gott á kvöldin (já ég er svona biluð).
Það er styttra að leggja frá sér á slétt bakið á sófanum heldur en stofuborðið svo að þangað fer krúsin mín.

Og teppi á bakinu. Gáfulegt.

Ég er semsagt að koma frá því að þurrka upp ríflega 3 dl. af sjóheitu fennel tei úr sófanum og af gólfinu. Þurfti líka að skipta um buxur - þokkalega hlandblaut. Held að ég hafi samt sloppið við brunasár á læri.

Dúddamía!!!!

Vá - ég er að breytast í Reykvíking eftir að hafa búið í borginni í .. (augnablik, er að reikna)

... 17 ár!!

Fyrstu merkin fann ég í gær þegar mér fannst skrítið að Syngibjörg skyldi tala um að "skreppa" á milli Ísafjarðar og Reykjavíkur. Eins og allir vita er mun lengra á milli landshluta fyrir borgarbúa en landsbyggðarfólk.

Í morgun dreif ég mig og krakkana í Laugardalslaugina til að sóla mig!! Hingað til hef ég bara sólað mig á pallinum á Seljalandi, fyrir utan stöku utanlandsferð.

Ætli ég verði ekki farin að þamba kaffi á Mokka upp á hvern dag áður en ég veit af!

(upphrópunarmerki, það er nú gott dæmi um borgargelgju!!!!!)

Sumarfílingur

Ég finn ekkert bikiní sem mig langar í svo ég er að hugsa um að hekla mér bara eitt:



Þessi uppskrift er einmitt á netinu, fann hana á einum linknum á þessari stórskemmtilegu síðu:
http://prjona.net/

Þá er bara að velja rétta garnið....

Sól í dag

Dúff hvað maður verður latur í svona fríi. Stubburinn að klára síðustu dagana á leikskólanum, ég og Miðjan heima og Unglingurinn og Gítarleikarinn í vinnu. Heilinn á mér dettur í Sleep Mode og ég brása í tölvunni eins og bólugrafinn unglingur. Held ég ætti að dru*** mér í að sauma þessar gardínur fyrir móður mína og föður áður en hitinn í borstofunni verður óbærilegur.

(update: engar gardínur voru saumaðar í dag - þeim mun meira hangsað)

Takk fyrir kaffið

Húsmóðirin í Kópó hringdi í mig eftir síðustu færslu og sagði mér að best væri að vera á Rútstúni á 17.júní. Ég hafði reyndar heyrt þetta áður svo við ákváðum að kíkja, stóra útgáfan af fjölskyldunni.

Eftir því sem styttist í Kópavoginn þéttist umferðin.
Bílum lagt meðfram öllum götum og uppi á túnum.
Massíf mannmergð í kringum sundhöllina.
Brjáluð kássa á Rútstúni.
Mætti halda að téð húsmóðir hafi hringt í ansi marga því að samkvæmt mbl.is hefur aldrei verið annar eins fjöldi á skemmtidagskránni í Kópavogi. Við í fjölskyldunni erum öll jafnmiklir sveitaplebbar því að enginn þorði að fara lengra. Við hröðuðum okkur því stystu leið út úr bænum og rúlluðum út á Álftanes. Þar voru þrír hoppukastalar og engin röð, andlitsmálun, dagskrá og sölutjald. Auk þess var mágkonan á Álftanesi búin að bjóða í þjóðhátíðarkaffi.
Þar fékkst endanleg sönnun þess að matreiðslu- og bökunarhæfileikar karla þykja mun merkilegri en kvenna. Hefst þá sagan:

Þegar mágkonan bauð í kaffi, bauðst Gítarleikarinn til að koma með köku um leið og hann gjóaði augunum á betri helminginn (allavega í eldhúsinu). Ég sagði honum að hann mætti alveg skella í eina stríðstertu, enda legg ég áherslu á að allir sem vilja elda eða baka í eldhúsinu mínu mega það án minnstu afskipta frá mér. Um tveim tímum fyrir brottför minnti ég hann á loforðið. Hann ráfaði áttavilltur um stóru og miklu eldhússkápana okkar, týndist á milli bökunar-, kaffi- og áhaldarekkanna og spurði í sífellu um leiðbeiningar.
Á endanum fann ég fyrir hann uppskrift og það nauðsynlegasta sem vantaði og hann henti í einfalda eplaköku.

Þegar í kaffiboðið kom var þetta sko Alvöru Þjóðhátíðarkaffi og ekkert minna en það. Húsmóðirin var búin að baka risa Pavlovu, jarðarberjaostaköku, bananabrauð og fíneríis hjónabandssælu. Auk þess voru á borðum ostar, kex og tilbehör. En hvað var það sem fékk mestu athyglina hjá ömmunum og frænkunum.... þið megið geta einu sinni og vísbendingin er þessi: það var ekki flotta Pavlovan sem hafði víst aldrei tekist eins vel og EKKI BAKAÐ AF KVENMANNI!!!

Bið...

Um leið júní kemur hellist yfir mig eirðarleysi, ég þarf að komast til Ísafjarðar. Held að þetta hafi eitthvað að gera með vanann, í mínum huga byrjar sumarið þar. Ekki að ég hafi það neitt slæmt hérna í borginni en í mínum huga er Reykjavík bara vetrardvalarstaður. Verst er þó að á morgun er 17.júní en ég er með óþol fyrir biðröðum í hoppukastala og candy-floss bása. Endar erum við að spá í að skoða hátíðahöldin á Álftanesi í þetta skiptið.
Það eru enn 11 dagar í brottför....

Hrósur

Ef ég væri karlmaðurinn í hjónabandinu og hinn helmingurinn væri bloggari, þá fengi ég eflaust hrós á weraldarwefnum fyrir eldamennskuna öðru hvoru. Ég er nefnilega þrusufínn kokkur og líka ótrúlega klár að búa til mat úr engu. Þar sem ég er kona þykir þetta bara sjálfsagður hæfileiki og ekkert til að tala um og því neyðist ég hreinlega til að hrósa mér sjálf.

Ég sat í letikasti klukkan korter í sjö og liðið farið að kvarta undan hungri. Rétt fyrir hálf-átta bar ég á borð léttsteiktan fisk með ferskum engifer, hvítlauk og heimalagaðri kínverskri sósu, nýbakaðar bollur og hrísgrjón. Allt "made from scratch", að sjálfsögðu. Heppinn þessi Gítarleikari að eiga svona frábæra konu! (Þið megið alveg hringja í hann og minna hann á það, get sent símanúmerið í e-mail).

Gott pepp

Já og svo var ég að reka augun í bráðskemmtilega komment frá henni Önnu Málfríði um Miðjubarnafærsluna mína. Þar sem ég er svo hrædd um að það fari fram hjá ykkur þá set ég það hérna fyrir neðan:

Ég held að miðjubarnið hafi nú ekkert alltaf verið skælandi og ódugleg. Ég man ekki betur en að ég hafi hneykslast mikið á því þegar litla krúttið byrjaði í 6 ára bekk þá þurftir þú alltaf að bíða eftir henni til að fylgjast með henni heim úr skólanum. Ég reyndi svona pent að benda þér á að þú hefðir nú labbað ein heim úr skólanum árinu áður... enda ég sem yngsta barn ekki með nokkurn skilning á því að taka tillit til yngri systkina :)

Þessu var ég alveg búin að gleyma - Takk Anna mín!!

Öllu óhætt

Skilaboð til þeirra sem hefur langað að koma í heimsókn í Stigahöllina en ekki þorað:

ÞAÐ ER BÚIÐ AÐ EITRA (ekki þó fyrir fólki)

...og ég er mjög mikið heima þessa dagana!

Allt er þá þrennt er?

Ég gerði það að umtalsefni hér á síðunni fyrr í vetur að Stubbalingur ætti kærustu, sú varð fyrir valinu af því að hún var bæði: "skemmtileg OG sæt" að hans dómi.

Ég tók eftir því undir vor að hann var alveg hættur að minnast á kærustuna, hana S, svo ég spurði hann einn daginn hvort hún væri ekki lengur kærastan hans (eðlileg forvitni móður). Nei var svarið - hún er ekki lengur kærastan mín. Ástæðan: "Æji, hún vildi alltaf vera að kyssa mig". Þannig fór um sjóferð þá.

Nokkrum dögum fyrir útskrift í síðustu viku er ég að sækja hann og þá kemur ein krúttan hlaupandi til hans og spyr hvort hann ætli ekki að segja mömmu sinni... Undir feimnislegum augngotum stúlkunnar sem stóð álengdar, hvíslaði hann því að mér að hann ætlaði að giftast J - hún væri nýja kærastan hans. Þar sem hún er besta vinkona S, spurði ég hvað S fyndist um þetta. Hann sagði að henni væri bara alveg sama, enda væri hún núna kærasta besta vinar hans.

Núna leið ekki nema tæp vika þar til ég fékk tilkynningu um nýja kærustu. "Mamma, núna er BK kærastan mín". BK er líka algjört krútt, eins og hinar tvær. En hvað með J?, spurði ég. "Æji mamma, hún var alltaf að monta sig og segja öllum að hún ætti kærasta og ég væri kærastinn hennar. Svo vildi hún alltaf að ég sæti hjá henni í sögustund".

Þegar ég fór með hann í morgun var sögustund að hefjast og allir sestir í hring. Þegar ég fylgdi honum inn var BK fljót að koma auga á hann og byrjaði strax bendingar um að hann ætti að koma og sitja hjá sér. Hann lét sér fátt um finnast og settist á endann hjá einhverjum stráknum. Skyldi BK falla í ónáð við þetta?

Það fyndna er að í gær var ég einmitt að skoða myndir frá áðurnefndri útskrift. Þar stendur minn maður í fremri röð, með S sér á hægri hönd, BK á vinstri hönd og beint fyrir aftan hann stendur J (sem var einmitt kærastan hans þá). Gat ekki að því gert, en mér duttu í hug línur úr gömlu dægurlagi:

Ég er umvafinn kvenfólki
það get ég svarið
svo minna gagn gera má..........

Mesta furða...

Veit ekki af hverju, en það rifjaðist upp fyrir mér í gær þegar ég var rúmlega tvítug og ólétt. Hvað morgunógleðin olli mér miklu hugarangri og hvað ljósurnar voru ótrúlega þolinmóðar að hlusta á vælið í mér og hughreysta mig og koma með tillögur til úrbóta. Í dag finnst mér þetta óttalegt húmbúkk og skil ekkert í því hvað ég var viðkvæm fyrir sjálfri mér.

Í gær horfði ég líka á gamlar ræmur sem pabbi setti á DVD hérna eitt árið og gaf okkur systrum. Á þessum myndbrotum er ég á aldrinum eins til þriggja ára, elsta systirin tveim árum eldri og sú yngsta einu og hálfu ári yngri en ég (svo hún er skiljanlega ekki á fyrstu myndbrotunum).

Það merkilega er, að stóra systir er alltaf að sópa og stússa og vesenast. Ég er hins vegar oftast grenjandi einhversstaðar hjálparlaus. Var rétt að byrja að staulast um á tveim fótum (skilst ég hafi ekki farið að labba almennilega fyrr en eins og hálfs), en stóra systir alltaf tilbúin að rétt hjálparhönd og styðja litla pirripúkann yfir hindranir lífsins. Hjálpa honum niður tröppurnar, draga hann á snjóþotunni, styðja hann á fætur eftir byltu á skíðum. Getur svosem verið að það hafi bara verið fyrir framan myndavélina og þess á milli hafi ég verið dregin bakvið hurð og hárreitt, held samt ekki....

Svo kemur minnsta dýrið til sögunnar og það er svona duglegt eins og það stærsta. Alltaf eitthvað að stússast og krúttast úti í garði og lætur ekkert hefta sig eða trufla. Held svona ályktað í fljótu bragði, að ég sé eina barnið á myndbandinu með skeifu og tár - og það oftar en tvisvar eða þrisvar...

Mikið rosalega hefur verið erfitt að vera miðjubarn. Alveg merkilegt hvað hefur ræst úr mér!

Kvefpest

Ég er svo seinþroska. Sem dæmi er ég að taka út flensu- og kvefpestirnar núna sem flestir kláruðu í febrúar eða mars í síðasta lagi. Svo það er ástæða fyrir almennu andleysi mínu - heilinn er ekki mjög aktívur svona í horbaði. Vona bara að hann liggi ekki undir skemmdum.



En eftir að ég kláraði skólann og áður en ég fékk kvef - þá var ég í New York. Ég tók ekki mikið af myndum, en hérna er ein af Birgittu á Hotel Chandler (nei, ekki Bing)




Svo er þetta útsýnið af hótelherberginu sem við Óli eyddum síðustu nóttinni á. Það var við Central Park en við höfum líklega ekki borgað nógu mikið til að fá útsýni yfir garðinn. Útsýnið var engu að síður tilkomumikið og ég tímdi ekki einu sinni að draga fyrir þegar ég fór að sofa.


Þess á milli gisti ég heima hjá Birgittu og það var auðvitað besta hótelið.
Nú þarf ég hins vegar nauðsynlega að snýta mér....

Miðjumús

Unglingurinn fattaði svo skemmtilegan fídus á myndavélinni okkar um daginn, eða var reyndar búin að fatta hann en var að finna almennilega út úr honum. Af því tilefni tók hún heila myndasyrpu af systur sinni og eru margar þeirra ansi góðar. Fyrstu myndina á ég reyndar.
Klárir þessir unglingar ;)

Hvernig getur verið "Hádegistilboð allan daginn"??
Það hlýtur þá að heita heilsdagstilboð - eða bara tilboð - nú nema að það sé hádegi allan daginn á veitingastaðnum....

Heppnasta mamma í heimi

Miðjumúsin mín bjó til bókamerki fyrir mig þegar ég var í útlöndum. Það er grænt og efst stendur:
Mamma námsfúsa
Síðan er mynd af mér, brosandi, í rauðri peysu, svörtu pilsi og rauðum skóm. Ég sit í fína skrifborðsstólnum mínum, með báðar hendur á tölvunni sem stendur á borðinu fyrir framan mig.
Á borðinu stendur líka stóra tekrúsin mín, greinilega með rjúkandi tei og bók. Bókin heitir: Skugga Baldur.

Allt í smáatriðum hjá henni krúsinni minni.

Ó nei!!

Las í Vikunni að gallapils væru bara EKKI HEIT og EKKI INNI í dag. Ég verð greinilega að henda mínu lengst inn í skáp á meðan þetta líður hjá. Ekki vill ég detta úr tísku!!

Próflok

Jæja, næstu daga fá æstir lesendur að fylgjast með heimilisstörfum húsmóðurinnar. Til að koma í veg fyrir samviskubit yfir að vera ein heima í fríi (jibbýýý), hef ég ákveðið að vera ræstitæknir og iðnaðarmaður á eigin heimili næstu vikurnar. Ég held að ég þurfi enga sérstaka menntun til að kalla mig ræstitækni, en ég veit að ekki má ég kalla mig iðnaðarmann - það er lögverndað starfsheiti. Kannski ég fái bara lánaðan Stússaratitilinn hans pabba, hlýt allavega að vera með réttu genin!

Ég hóf m.a.s. störf í gær, á sunnudegi (hátíðartaxti, græddi helling) og þreif ísskápinn. Í morgun réðist ég á vaskborðið og hillurnar, eilífðarvinna með juðaranum og hendin á mér víbrar. Stefni á að klára það og olíubera og þá ætti ég að vera komin með kennaralaun fyrir daginn og vel það. Ef mér tekst að massa stóru eyjuna (sem Gítarleikarinn segir reyndar að sé nes en ekki eyja) á morgun, fara upphandleggirnir vonandi að mótast. Ég hlakka til.

Góðar kveðjur
Stússarinn

Muna að tala skýrt!

Stubbalingur þeytist um á hlaupahjólinu á meðan mamman og miðjan stússa í pizzugerð. Hann býður ítrekað fram skutl og aðstoð. Endar með að mamman segir ofan í deigið:
- Já takk fyrir það, en ég ætl'að fá'að kall'í'ðig
- Ha??
- Ég ætl'að fá'a kall'íðig ef mig vantar hjálp
- Ha???
(mamman sem sótti uppeldisnámskeið í vetur ákvað að nota taktana frekar en að missa sig, snýr sér að drengnum og horfir á hann á meðan hún segir hátt og skýrt):
- Ég ætlA að fá aÐ kallA í þig EF ég þarf hjálp
- Ahh, já, hehe, já, kalla í mig, ég hélt þú hefðir verið að segja að þú ætlaðir að fá kall í mig, þú veist, svona eins og aksjón kall eða þannig.....

Læridagur

Detox te og suðusúkkulaði, er það ekki fín samsetning?
Skil ekkert í mér, hugsa bara um hvað ég eigi að fá mér næst að borða á meðan ég reyni að böggla saman ritgerð. Bögg.

Grasa-Gudda

Búin að safna grasi í 8 daga. Hreinlega farið að vaxa gras út úr eyrunum á mér. Þegar maður er allur í grasi er jú nóg að gera. Innkaup, skutl, uppeldi, skutl, eldamennska, skutl, eldhústiltektir, þvottur, skutl - svo reyni ég að læra inni á milli. En svo kom Gítarleikarinn.

Og fór.

Og ég er aftur orðin gras.

En í þetta skiptið tók hann báða Stubbana með sér. Og hvað gera bændur þá? (allt grasið, skilurðu).

Ég veit ekki hvað þú mundir gera, ég fór í bíltúr niður Laugaveginn um það leiti sem ég er vanalega að byrja að elda. Lagði ólöglega við Iðu húsið á meðan heimasætan ljúfa sótti sushi. Fór svo í langan göngutúr í sólinni á meðan Gítarleikarinn barðist í ófærðinni á Hestakleifinni, og hafði betur. Tók ekki einu sinni eftir menguninni og bílaniðnum fyrir vorinu.

Fór svo heim og teygði á bakinu áður en ég settist niður með heimasætu í sushi veislu. Átti akkúrat í eitt hvítvínsglas í ísskápnum, en horfði löngunaraugum á fínu flöskuna sem Arna og Nína Rakel færðu mér í morgun.

Hvað þýðir annars þetta orð "grasekkja"? Ekki safna ég mosa á meðan kallin er í burtu, svo mikið er víst.

1.maí

Klukkan 8 í morgun var næsta fórnarlamb mætt í arininn. Þessi var þó öllu rólegri en sá í gær svo hann fékk að húka í glerbúrinu til 10. Ekki alveg mætt í veiðigallann svo snemma dags á frídegi. Tupperware skálin virkaði ekki sem skyldi og þessi annars friðsami fugl slapp upp í ris. Þar náði hann að klessa svona tuttugu sinnum á stóra gluggann áður en mér tókst að fanga hann í net og koma út um gluggann. Hneta var í viðbragðsstöðu allan tímann.

Þetta með að Starrar séu svo gáfaðir.. það hlýtur bara að vera stórlega ýkt, nema það sé nýflutt hingað fjölskylda úr öðru bæjarfélagi og starrarnir sem hafa búið hérna lengur en ég ekki náð að segja henni (fjölskyldunni)af glerbúrinu inni hjá tröllunum.

Ég frábið mér hér með fleiri slíkar heimsóknir. (Þessi staðhæfing er fyrir þá gáfuðu starra sem halda sig í bloggheimum, bið þá vinsamlegast að koma þessu á framfæri til síns ættflokks).

..og ekki dauður enn (frekar en Pálmi Gunnars)

Nei þeir eru nú ekki alveg á því að gefast upp starrarnir þó svo að hér sé búið að múra upp í flest skotin þeirra. Það voru óttaleg læti og fyrirgangur hérna rétt áðan, sem endaði með óvenju miklu stuði í arninum mínum. Ég er að fatta það núna hvað arinninn var hreinn í hin skiptin sem ég þurfti að hleypa út fugli. Núna var hann fullur af ösku og hálfbrenndum pappírssnifsum. Ætli gítarleikarinn hafi verið að brenna leynipappíra... hummm....

Allavega, afraksturinn er óhreint parket, sem er nú lítið mál að ryksuga. Hér er mynd af vettvangi:

(Tupperware hnoðskálin kemur sér vel þegar þarf að koma út óæskilegum fiðruðum vinum)

En það sem verra er:
ÞAÐ ERU SÓTUG FÖR EFTIR FUGLSFÆTUR Í HVÍTA LOFTINU MÍNU!!

Þetta flokkast undir skrítnustu bletti sem ég hef þurft að þrífa á heimilinu, getur einhver toppað?

Dagurinn í dag

Það endaði með því að ég lagaði mér kaffi um hálf-tólf. Erfitt að vakna í morgun og þrátt fyrir langan labbitúr með börn í skóla og leikskóla var ég ekki enn vöknuð þegar ég kom heim. Erfitt að koma einhverju í verk með heilann hálf sofandi.
Annars er bara notalegt að sitja hérna með kaffibollann og ritgerðarlesefni, prjóna og útsaum við höndina. Það hvín í ónýtu gluggunum mínum og fyrir utan gluggann sé ég glitta í fánana sem hamast í rokinu fyrir utan Kjarvalsstaði.
Ætla sko á bílnum að sækja Stubbaling.

Thirty something blúsinn?

Einu sinni var ég ung móðir með eitt barn. Ég mætti samviskusamlega á alla fundi og uppákomur í leikskólanum. Mætti snemma til að hlusta á barnið syngja á opnu húsi, hún var dressuð upp í tilefni dagsins, gallasmekkbuxur, hvítur bolur og tíkarspenar (já þetta var löngu fyrir bleiku byltinguna). Ég var í skóla á þessum tíma eins og núna - hefði sko ekki látið próflestur eða annað húmbúkk koma í veg fyrir að ég ræktaði skyldu mína sem móðir. Allt skyldi vera eftir bókinni. Við mættum í sveitaferðina, með fötu og skóflu. Allir inn í fjós - prinsessan mín var ein sú ötulusta að skoða beljurnar og grísina, fitjaði ekki einusinni upp á nefið, fædd og uppalin á mölinni - já alvöru stelpa sko!! Svo út í rokið til að húka yfir grillinu, bíða eftir pulsum og svala.. namminamm - allir voða glaðir.

Annað barn fór á annan leikskóla, þar voru aðrar hefðir og skyldur. Allar jafn skemmtilegar og frábærar. Líka sveitaferðin. Best fannst mér tombólan á vorin sem foreldrafélagið stóð fyrir. Þá koma krakkarnir allir með 3 dót að heiman, vel með farið, sem þau eru hætt að leika með, og gefa á tombóluna. Svo eru góðir foreldrar sem sjá um að númera þetta og raða upp og hafa allt tilbúið fyrir litlu krílin á laugardagsmorgni að koma með hundraðkallinn sinn og kaupa miða og sjá hvað þau fá spennandi. Að auki koma foreldrar með kökur til að selja hvor öðrum og peningarnir fara í sjóð til að fara í sveitaferðir og útskriftarferðir með börnin. Ég lagði metnað í að barnið veldi dót af gaumgæfni, vel með farið, ekki of stórt, ekki of lítið. Síðan bakaði ég stríðstertu sem hæfði stöðu minni sem tveggja barna móðir, til að leggja á kökubasarinn. Og öll fjölskyldan mætti prúðbúin.

Þriðja barn fór á þennan sama leikskóla. Hann er á síðasta árinu sínu, ég er búin að vera í þessum bransa í fjórtán ár. Ég fór með hann í sveitaferðina s.l. vor. Mér varð allri lokið þegar ég stóð úti í grenjandi rigningu og reyndi að ná barninu inn í fjósið þangað sem var búið að færa pulsuveisluna. Minn sat grenjandi (í kapp við rigninguna) á bak við ruslatunnu, kvartaði yfir skítafýlunni og hafði engan áhuga á neinu nema ónýta traktornum sem stóð í mesta forarsvaðinu. Engar pulsur fyrir mig takk, engan svala og burt með þessi loðnu illa lyktandi óféti!!! Veit ekki alveg hvort ég mæti núna í maí...

Í fyrramálið er tombólan. Jú, ég fékk hann reyndar til þess daginn fyrir sumardaginn fyrsta að velja úr dótafjallinu eitthvað til að gefa. En núna er klukkan orðin korter í tólf og ég er ekki byrjuð að baka. Sit hérna í góða skrifborðsstólnum mínum með hitapoka á mjóbakinu sem fór í baklás fyrr í kvöld, eina ferðina enn. Held að það verði bara skellt í möffins í fyrramálið. Ég er greinilega farin að reskjast - en kommonn.. sumir eiga gott betur en 3 börn, sem öll eru á leikskóla með tilheyrandi sveitaferðum og fjáröflunum. Kannski er galdurinn að hafa aðeins styttra á milli barna?

Ég prófa það þá bara í næsta lífi. Of seint núna - bakið er ónýtt!

Hefnd starranna

Nei ekki enn og vonandi aldrei sem ég þarf að skrifa þennan pistil. Finnst þetta bara flottur titill. En það var óvenju hljótt í fjölbýlishúsinu í morgunsárið, eitt og eitt ráðleysislegt fuglakvak. Þeiru eru að ráða ráðum sínum, svo mikið er víst - spurning hvort þeir eru að ræða hefnd eða næsta hreiðurstæði.

Biðjið fyrir mér kæru vinir...

Flóabardagi

Ekkert gerist utanhúss annað en að starrarnir eru búnir að vera á fullu í hreiðurgerð í þakskegginu okkar. Birgitta benti mér á að þetta væri ekki þríbýli heldur fjölbýli, mikið til í því. Er ekki viss um að ég vilji vita hvað það búa mörg hjón í þakinu sem eru að undirbúa fjölgun.

Allavega, fólkið á neðri hæðinni er fólk framkvæmda, eins og áður hefur komið fram. Í gærkvöldi ræsti Neðrihæðarmaðurinn út eitt stykki Gítarleikara, nú skyldi ráðist til atlögu. Til stóð að henda út hreiðrum og fylla upp í göt og glufur. Neðrihæðarmaðurinn er búinn að vera upp og niður stiga í allan dag (eiginlega bara fleirihæðarmaður) og í kvöld bættist Gítarleikarinn við. Reyndar tekst sjaldnast að ná til hreiðranna, heldur er bara sprautað kvoðu í götin svo að fuglarnir komist ekki í þau. En hvað svo? Ég er hræddust um að nú sé komið að meiri háttar flóabardaga, flærnar leiti inn á við þegar fuglinn er horfinn. En ég treysti á að fjólublái spreybrúsinn frá Ameríku geri sitt gagn og að flærnar hafi stuttan líftíma án hitans frá fuglunum.

Ég lagði málstaðnum lið með því að sjá Fló á skinni á Akureyri s.l. laugardagskvöld. Núna á ég hins vegar að vera að leggja lokahönd á heimaprófið sem á að skila á morgun. Gangi mér vel, já takk.

Lúxusvara?

...og ég keypti 3 appelsínur í Hagkaupum og þær kostuðu litlar 344 krónur!!!

Er ekki allt í lagi?

Hvessir

Vor æsku minnar á sér alveg sérstaka mynd í mínum huga. Ég að hjóla heim úr tónfræðiprófi í gaggó þar sem Sigga Ragnars (eldri) sat yfir (hún renndi alltaf yfir prófið þegar maður skilaði og benti á hitt og þetta sem mátti betur fara). Prófin voru haldin á laugardegi, trúlega í lok apríl eða í byrjun maí, því að þetta var á þeim árum sem börn fengu almennilegt sumarfrí - skólar voru ekki teygðir langt fram í júní.

Þessi frelsistilfinning á gamla DBS garminum, tónfræðipróf þýddi að tónlistarskóla var um það bil að ljúka fyrir sumarið og öllu hinu líka. Hlíðarvegurinn var orðinn auður. Nógu auður til að hægt væri að hjóla og fara úr kuldabomsunum.

Ég heyrði í fréttunum í gær að vorið væri komið. Það er öðruvísi þetta Reykvíska vor. Fattaði það allavega í dag að dagurinn í dag er það sem mér finnst vera týpískt fyrir reykvískt vor. Göturnar eru allar auðar, gangstéttirnar eru haugaskítugar eftir sandaustur vetursins og það er nógu hvasst til að óhreinindin takast á loft og fjúka í andlitið á manni, og hárið, og fötin. Einn og einn rigningardropi skellur á mann inn á milli. Trén eru nakin og drusluleg en eitt og eitt blóm farið að kíkja upp.

Ætli vorið sé virkilega komið?

Strumpurinn í mér

Óttalega er ég innantóm og hægvirk. Hef samt verið að næra strumpinn í mér og afrekaði í dag litla prufu með harðangri og klaustri. Það lærði ég hérna:

http://www.needlework-tips-and-techniques.com/beginner-guide-to-hardanger.html

Veit ekki hvort ég á eftir að verða stórvirk á þessu sviði, sjáum til ;)

Jájá

Sól í dag

Hitastigið í íbúðinni hækkar jafnt og þétt eftir því sem líður á daginn. Það eru risastórir gluggar í stofunni og frekar stór í borðstofunni - engin gluggatjöld, ekki einu sinni gardínustangir.
Blessuð sólin elskar allt...

Hvaða snjór er þetta eiginlega?

Þegar þetta hvíta fór að frussast ofan af himninum í gærkvöldi, var ég nokkuð viss um að það yrði horfið þegar ég vaknaði. Eða farið á hádegi í síðasta lagi. Var ekki eins viss í morgun þegar við löbbuðum út í morguninn, í kuldaskóm og með útigalla á öxl. Ég slapp allavega við "bannnaðaðstíga'ástrik" en teygði mig í grýlukerti á umferðarljósi í staðinn.

Mig langar í Gamla bakaríið....

(Fékk myndina lánaða hjá Ásthildi Cecil, af því að hún er svo flottur ljósmyndari og ég á enga mynd af þessu frábæra bakaríi í fórum mínum)

ooooog ég stóðst auðvitað ekki mátið og tók strumpaprófið. Ég er voðalega sátt við niðurstöðuna svo ég ætla að birta hana hér:

Ekki er sopið kálið..

Ég sagði þér um daginn frá langþráðu borðplötunni sem er loksins komin í hús og á að fara á baðið. Hún stendur enn upp við vegginn.

Í nóvember voru sérpantaðir hurðahúnar í Brynju, alveg eins og voru í öllum húsum sem voru byggði í kringum 1950. Þeir voru komnir í hús í byrjun desember. Þeir eru ennþá í kassa uppi í skáp, nema sá sem fór á baðherbergið - ég er reyndar hætt að taka eftir því að það eru engir hurðarhúnar hjá mér, nema þegar kassinn er að þvælast fyrir mér.

Sturtuhausinn stóri og dýri á samt metið. Hann er búinn að liggja í þessum sama skáp síðan í nóvember held ég bara. Erum að spara hann og notum bara þennan bráðabirgða á meðan. jájá.

En það er byrjað að klæða hryllingsherbergið, sem þýðir að efri hæðin er í rúst. Ekki fleiri fugla hingað inn, takk fyrir!

Vorverkin

Ég Marta, meðstjórnandi í Innipúkafélaginu (sem verður vonandi stofnað með pompi og prakt í sumar), dreif mig út í garð klukkan 10 í morgun að staðartíma og jarðíkornaðist þar í þrjá tíma. Auðvitað fann ég ekki upp á því sjálf, en fór þó sjálfviljug.

Vonandi verð ég ekki rekin úr félaginu, njahh, slepp kannski bara með sekt.

Vor í lofti?

Leið eins og ég væri stödd í stórborg í sólinni í morgun. Þegar ég beið eftir að komast yfir Miklubrautina á gönguljósum var ég allt í einu föst inni í hrúgu af mannfólki, tveir á hjólum, hjón með hund, maður með bakpoka og ég. Hver ætli sé ástæðan, vor í lofti, hátt bensínverð.. maður spyr sig!

Fyndnir feðgar

Ég er ósköp hrekklaus sál, svo hrekklaus að oft jaðrar við ljósku. Held að ég gæti aldrei látið neinn hlaupa apríl. Hins vegar finnst Gítarleikaranum það ómissandi athöfn á 1.apríl að velja sér fórnarlamb til að hringja í. Takmarkið er að ná viðkomandi yfir sem flesta þröskulda, ætli það sé einhver austurrísk hefð?
Hann vakti mig í morgun með því að segja mér að þegar hann kom fram í morgun hefði verið fugl í eldhúsinu. Sem gæti auðvitað alveg gerst, þeir komast inn í þvottahús og þangað inn er opið því að þar er líka kattarsandurinn. Svo sagði hann mér að fuglinn væri enn niðri, hann næði honum ekki út. Hann lét þetta þó duga í plati í bili, ég slapp með skrekkinn og þurfti ekkert að hlaupa, hann fór í vinnuna.
Næst var það Stubbalingur. Hann kom hlaupandi innan úr eldhúsi og kallaði:
"Mamma, Hneta er búin að kúka á gólfið!!" Þarna vissi ég nú hvað var í gangi en lék með, enda fannst mér þetta ótrúlega vel til fundið hjá drengnum. Dæturnar eru hins vegar álíka hrekklausar og móðirin og ég býst ekki við að þær séu að atast í fólki á svona dögum.

En ef þú færð hringingu frá Gítarleikaranum í dag, ættirðu að vera á varðbergi!

Lengi von á einum

Fékk skemmtilegt sms í morgunsárið, það var svo hljóðandi:

Pöntun tilbúin. Vinsamlega sækið sem fyrst.
Kveðja
Glerslípun og speglagerð.

Ég var svo hissa að ég hoppaði nánast hæð mína. Það var í byrjun desember sem ég og Gítarleikarinn gerðum okkur ferð í þessa ágætu verslun, til að panta spegil og borðplötu á fína baðherbergið okkar. Hittum á ágætis afgreiðslukonu sem teiknaði þetta upp með okkur og leysti úr öllum vandamálum jafn óðum. Klykkti svo út með því að þetta tæki viku.

VIKU, vá hvað við vorum glöð, yrðum komin með spegil og borðplötu fyrir jólin, þvílíkur lúxus. En í stutt máli, þá tókst okkur að grenja út blessaðan spegilinn einhverntíma um miðjan febrúar, með því skilyrði að Gítarleikarinn klastraði sjálfur saman festingum og ljósaapparati á bakhliðina. Eftir það höfum við hringt öðru hvoru til að spyrjast fyrir um borðplötuna. Hún er semsagt tilbúin í dag, 31.mars 2008. Fjórir mánuðir í bið, segiði svo að það borgi sig ekki að reka á eftir!

Alf

Ruddalega gott lag. Keypti mér gamla góða Alf diskinn um daginn á Amazon, þar sem kassettan var löngu týnd og tröllum gefið. Þar sem Birgittu tókst að kenna mér að setja inn lag af YouTube - fáið þið þetta beint í æð...

Blóm til mömmu

Innilegar hamingjuóskir á afmælisdaginn elsku mamma,

vonum að þú eigir góðan dag á Spáni!!

Í guðanna bænum...

.. viljið þið fara að klára þessar páskaeggjarestar svo ég geti farið að einbeita mér að einhverju öðru!

Fleiri myndir frá páskadegi

Á páskadag var partý á Seljalandi. Ég og börnin ákváðum að labba þangað um eitt leytið, en þá var undirbúningur í fullum gangi. Við hreinlega neyddumst til að taka lengstu leið sem við gátum (en þetta er í rauninni mjög stutt), því að það þurfti að príla upp á hvern hól, njóta útsýnis og skjóta nokkrum myndum. Það jafnast fátt á við svona dag í faðmi fjalla blárra.

Stubbalingur að koma sér út úr húsi,

komumst þó fljótt að raun um að allur þessi klæðnaður var óþarfur
Úsýnið frá Búinu
Fjöllin og Bónus í baksýn
Miðjukrútt og fjöll
Of mikil sól í augun fyrir myndatöku,

svo systir bauð upp á húfu.

Þegar Hneta fann mjálmið

Get svo svarið það, þegar Gítarleikarinn kom heim með Hnetu í gær, hélt ég að hann væri að koma með vitlausan kött. Það var mjálmað út í eitt. Held nefnilega að Hneta hafi tapað mjálminu í einhverjum af svaðilförum sínum á yngri árum. Eftir að ég hitti Krúsí hennar Birgittu komst ég hreinlega á þá skoðun að kötturinn væri mállaus (mjálmlaus??).

En hún hefur greinilega fundið mjálmið í Hafnarfirðinum þar sem hún eyddi síðustu viku, meira utandyra en innan að mér skilst. Nema hún hafi verið að reyna að segja mér svæsnar kjaftasögur úr plássinu...

Ísafjörður.... best í heimi!

Veðrið verður hvergi jafn yndislegt og á Ísafirði. Ferska fjallaloftið, lognið og sólin og maður er eins og kóngur í ríki sínu!

Sunnudagur til sælu

Við erum blessuð hér í Sprengjuhöllinni, annað er ekki hægt að segja. Með Háteigskirkju á aðra hönd og Hallgrímskirkju á hina. Merkilegt, eins og ég er nú lítið gefin fyrir messuritúalið og margt sem fylgir þessari blessuðu trú, þá finnst mér alltaf jafn notalegt að heyra í kirkjuklukkunum á sunnudagsmorgnum. Ætli það minni mig ekki á þegar við systurnar, sem bjuggum í litlu sjávarþorpi fyrir vestan, skunduðum í kirkjuskólann á hverjum laugardagsmorgni. Þar var nú séra Jakob ekki að gera út af við okkur með helgislepjunni, ónei.

Áfram kristmenn krossmenn
kóngsmenn erum vér
fram í stríðið stefni
sterki æskuher...

(ég kann að sjálfsögðu minnst 2 erindi til viðbótar.

Hrósur - góðar fyrir sálina!

Segi bara eins og Bubbi: "Dagarnir fæðast andvana". Allavega er það tilfinningin sem ég hef þessa dagana, finnst mér ekki verða neitt úr verki. Kannski ætla ég mér bara of mikið.
Veit ekki.
Þarf að byrja aftur á Hrósunum sem við Birgitta störtuðum í mesta skammdeginu. Mæli með þeim fyrir alla, konur og kalla. Finna eitthvað á hverjum degi til að hrósa sjálfum sér fyrir í staðinn fyrir að vera alltaf að eltast við það sem maður ætlaði að gera en gerði ekki. Jákvæð styrking, eins og þeir tala um í uppeldisbókunum.
Held að ég fái Hrósur í dag fyrir að hafa komið við í Suðurveri í morgun og keypt mér góðan kaffibolla eftir foreldraviðtal vegna Stubbalings.
Heitt kaffi í pappamáli í köldum bíl - hrikalega gott! Svo var líka alveg ástæða til að fagna eftir þetta fína viðtal, drengurinn er auðvitað snillingur og ekkert annað.

Þeir sem vilja gefa sjálfum sér Hrósur í kommentakerfinu mínu, er það velkomið!

Lán í (ó)láni

Hljóp á snærið hjá minni. Sem ég rápaði í gegnum risastóra ranghalda grænmetisganga Bónuss, ákvað ég í hjarta mínu að taka eina hollustuviku fyrir páska. Gítarleikarinn byrjaði í síðustu viku og er búinn að smita mig. Helvískur.
EN.
Þurfti auðvitað að endurraða í ísskápinn til að koma öllu þessu fyrirferðarmiklu grænmeti fyrir. Fann þá m.a. næstum fullan poka af súkkulaðihúðuðum cashew-hnetum, sem er uppáhaldið mitt.
Hann er búinn núna.
Á morgun byrjar hollustan.... vonandi :P

Jahérna

Heimsóknum á síðuna mína hefur fjölgað all svakalega. Skrítið, ég sem hélt að það væru bara svona 5-10 á dag en teljarinn segir mér að það séu hátt í 40 á dag að meðaltali núna undanfarið. Fréttir af ritsnilld minni hljóta að vera farnar að breiðast út - kemur bara fátt annað til greina!

Uppdeit

Jæja þá, ég er víst ekki óskeikul. Haldiði að það sé ekki bara heilt erindi sem ég mundi ekki eftir. En þökk sé Barmahlíðarbúum að ég get nú rifjað það upp og þið hin með. Þau sendu mér nefnilega þennan fína link:

http://www.kvikmynd.is/video.asp?land=&offset=0&ba=leita&leit=bru%F0ur&id=1439

Kærar þakkir í Barmahlíð og góða skemmtun þið hin!

Vá hvað barnið á mikið af buxum...

Bót...

..ekki í máli, heldur á buxum. Þegar Stubbalingur kom heim fjórða daginn í röð með gat á hné, fór mamman og keypti bætur. Í draslhornið voru þegar komnar þrennar buxur með gat á hné og einar náttbuxur sem voru orðnar kloflausar.
Búin að strauja bætur á fernar og festa í vél til öryggis, restinni verður rimpað saman í saumavélinni.
Átta buxur á dag koma skapinu svo sannarlega í lag !!

Var einhver að kvarta yfir IKEA?

Æji, grenjandi rigning. Ekki er það nú gott ofan í vetrarblúsinn. Er samt loksins að lagast í maganum - svo eitthvað hefur rauðvínið haft að segja þó það tæki smá tíma.

Við Gítarleikarinn ákváðum að láta verða af því að kaupa okkur bókahillur úr IKEA í stofuna - þrátt fyrir andúð hans á því fyrirtæki. Ákvörðunin var tekin yfir pottunum á sunnudagseftirmiðdegi. Seinna um kvöldið kíki ég á ikea.is og sé að þeir eru með pöntunarþjónustu. Ókei, best að prófa.
Þetta var semsagt á sunnudagskvöldi, núna er þriðjudagsmorgun og hillurnar eru uppsettar í stofunni, á bara eftir að festa þær endanlega á vegginn og raða í. Ójá!

Aumingi hvað?

Jæja. Ég er búin að vera furðu hraust í vetur. Sjö-níu-þrettán, knock on Wood og allt það. En undir lok seinni staðlotu með tilheyrandi verkefnaskilum og tímasóknum, sem kom nota bene í lok mikillar vinnutarnar sem hefur staðið sleitulaust síðan skólinn hófst í janúar, fékk ég magakveisu.
Hún er ömurlegt.
Mér finnst ég einhvernveginn ekki vera almennilega veik heldur meira svona aumingi. Bara illt í maganum og orkulaus og þreytt og langar bara að leggja mig og sofa og sofa. Og bara illt í maganum. Og sofa. Og aumingi.
Svo núna verður látið reyna á læknisráðið sem er heimatilbúið og mitt eigið, svo langt sem það nær. Minnug hausverksins sem hrjáði mig marga daga og tók ekkert mark á pilluáti og hvarf ekki fyrr en eftir rauðvínsdrykkju - þá hef ég nú opnað hina fínustu Merlot flösku og er byrjuð að súpa á. Skál!!

(Aumingja Snæfríður í "Stígur og Snæfríður" er líka veik. Hún er nú samt of ung fyrir rauðvín)

Held að ég flokkist sem frekar ópersónulegur bloggari. En hey, það er þá bara minn stíll...

Bruðulagið - hver man ekki eftir því?

(Syngist af tilfinningu með Helgumöller röddinni)

ÞESSSAAAAAAAAAAAR
Grófu og fínu
bruður
skaltu fá þér!!
Hitaeiningarnar
ekki munu há þér
Þær bráðna'í munni'og maga
Þær geymst marga daga
Mundu bara'að hafa poka hjá þér

6 ára Stubbalingur

Ég er óskaplega hugmyndasnauð þessa dagana og lítið fyrir að blogga. En Stubbalingur á afmæli í dag og því verður hann að sjálfsögðu að fá myndir af sér á síðuna okkar.

Fínt að kíkja í BT blaðið á meðan maður hámar í sig grautinnEkki amalegt að hafa Miktlatúnið í bakgarðinum í þessari snjóatíð!!

Sykurveikin

Ég er aftur dottin í súkkulaðipottinn, alveg á bólakaf. Ég sem var rétt ný búin að krafla mig upp á bakkann. Hefði átt að drulla mér alla leiðina upp á land. Ó, mig auma.

Hófdrykkja

Mikill hausverkur í gær, engar pillur sem virkuðu. Svo ég þreif - ryksugaði og skúraði, jú kraftaverkin gerast enn! Eldaði fyrir börnin mín og mig, við gengum frá í sameiningu og svo bara hreint og fínt og kerti og kósíheit. Nema hausverkurinn sem engar pillur virkuðu á. Svo kom mamma "heim" og við fengum okkur rauðvín og spjölluðum til miðnættis. Svaf alveg rosalega vel og vaknaði eldhress og laus við allan hausverk. Rauðvín er töfralyf.

Staðan

Bara smá uppfærsla á atferlismeðferðarprógrammi.
Á þriðja degi var staðan 2-1 fyrir foreldrum og kvöldið var einstaklega ljúft. Bara prógrammið, bursta-pissa-lesa-hlusta-kúra og síðan ekki múkk í Stubbi.

Á fjórða degi fóru foreldrar út að borða í tilefni af afmæli fagra gítarleikarans. Í stuttu máli þá rústaði Stubbalingur heimasætunni og íbúðinni í leiðinni. Svo nú í morgun voru góð ráð alls ekki ódýr. Foreldrar upphugsuðu ýmislegt sem þau áttu í pokahorninu til að barnið yrði að manni seinna meir en leiddist ekki út í óreglu og vesen vegna slaks uppeldis af þeirra hálfu.

Hvað gerir Stubbalingur þá - jú, hann teflir fram stærsta trompi barns í uppeldisbaráttu við foreldrana og tryggði sér þannig endanlega sigur í fyrstu lotu.

Það var hringt af leikskólanum fyrr í dag. Stubbalingur er veikur.

Ammeli I

Þessi fagri Gítarleikari á afmæli í dag - til lukku!!

Fugl á dag...

.. kemur skapinu í ólag. Annars fór hann beint að glugganum og ég náði að opna fyrir hann opnanlega fagið á meðan hann slóst við rúðuna. Óvenju stutt drama þarna, nema mamma fékk að fylgjast með í beinni í gegnum símtólið. Fyrirgefðu mamma ef ég blótaði mikið!

Annars er staðan í dag:

Stubbalingur - 1
Foreldrar - 1

En það er alfarið að þakka þolinmæði og stöðugleika Gítarleikarans sem stóð fastur á sínu sama hvað á bjátaði á meðan frúin skrapp að hitta vinkonurnar.

Að þreyja Þorrann

Ég er voða dugleg að passa að ég deyi ekki úr hungri. Öllu má þó ofgera svo ég ákvað að hefja örlítið hollustuátak í morgun. Fékk mér grænt te, hrökkbrauð með smjöri og gúrku og ávaxtasafa. En þá mundi ég skyndilega eftir því að Gítarleikarinn hafði keypt Berlínarbollur í gær. Rjómabollur hvað? þær fara bara illa í maga, en Berlínarbollur - það er sko uppáhaldið mitt.
Svo ég át síðustu Berlínarbolluna í eftir-morgunmat. En Róm var heldur ekki byggð á einum degi, ég held bara áfram að byggja á morgun.

Í gær hófst hins vegar annað átak á heimilinu, massíft atferlisátak - Foreldrar vs. Stubbalingur. Gekk vel framan af, móðirin lempaði hvert vandamálið af öðru af miklum liðleika. Þegar klukkan var farin að ganga 12 og móðirin að lýjast gerði hún þau reginmistök að senda Gítarleikarann inn til Stubbalings. Það fór allt í háaloft. Svo staðan í dag er:

Stubbalingur - 1
Foreldrar - 0

En það er sama stefnan þar í gangi, Róm var ekki byggð á einum degi, hvað þá einu kvöldi...

The hard way

Já ýmislegt lærir maður af reynslunni. Verandi sá andvökupúki sem ég er, lærði ég fyrir margt löngu að ekki skuli ég drekka kaffi eftir klukkan 7-8 vilji ég ná nætursvefni á innan við 2 klukkustundum. Með miklum þjáningum hef ég einni lært að Pepsi Max má ég líklega ekki drekka eftir klukkan 17, ætli ég að ná að sofna fyrir 3 að nóttu.

Í nótt kom svo til mín enn ein lexían, óumbeðin: Ekki lesa smásögu eftir Ástu Sigurðar fyrir háttinn - allavega ekki Frostrigningu eða Dýrasögu. Ég er nefnilega myrkfælin líka og gamla húsið mitt fullt af hljóðum. Og ýlfrandi hundar á neðri hæðinni.

Hér eftir verður Ásta Sigurðar lesin og kaffið drukkið í björtu!

PÚMMMM

Í dag er sprengidagur (hjá mér eru reyndar allir dagar sprengidagar ef út í það er farið). Ég hef aldrei eldað saltkjöt, þrátt fyrir að hafa rekið heimili í hátt í 20 ár - samt finnst mér það voðalega gott. Stundum hef ég vælt út matarboð hjá máginum sem er ekki bara viljugur og góður kokkur, heldur líka duglegur að halda í hefðir. Oft hef ég bara sleppt því að borða saltkjöt.
Núna varð þörfin fyrir saltkjöt á sprengidag allt í einu svo yfirþyrmandi að ég hringdi í pabba gamla og fékk "uppskriftina". Gítarleikarinn skaust í búð eftir kjöti og baunum (hringdi reyndar og spurði hvort það ættu ekki örugglega að vera þessar grænu!!) og ég hanteraði á meðan hann fór með Stubbalingi að vígja skíðin á Miklatúni.

Játs, Stubbalingur fékk gefins gömul skíði í hitteðfyrra og við vorum að láta senda okkur þau að vestan, fínt að byrja að æfa fyrir páskaeggjakeppnina á Seljalandsdal um páskana.

Lyktin læðist um húsið - namminamm....

Sofa urtu börn

á útskerjum

Þegar ég skrönglaðist niður úr lærdómsskoti allt of seint í gærkvöldi, lá litli prinsinn á nærbuxunum öfugum einum fata, á samskeytunum í hjónarúminu með rifinn hauskúpukodda undir sér og ekkert ofan á. Við hliðina var Gítarleikarinn, vandlega innpakkaður í hvíta dúnsæng.

Sofa manna börn
í mjúku rúmi,
bía og kveða,
og babbi þau svæfir....

Taugarnar

Ég er eitthvað svo slæm á taugum eftir allar sprengingarnar hérna í nágrenninu. Enda er krafturinn í þeim að aukast ef eitthvað er, jörðin hristist undir fótunum á mér minnst 5 sinnum á dag (fer eftir því hvað ég er mikið heima), og alltaf hrekk ég jafnmikið í kút. Hvort sem þeir muna eftir að setja loftvarnarflautuna á áður eða ekki.

Held ég fari og kaupi mér eitthvað hjartastyrkjandi á kostnað verktaka, ætli það megi?

Meiri þvottur (nú fer stuðið að byrja)

Sko, ætlið þið virkilega að reyna að telja mér trú um það, að það sé í alvörualvöru til fólk sem startar heilbrigðu líferni strax í byrjun janúar? Þessir líkamsræktar- og hollustufrömuðir sem brosa í Fréttablaðinu, 24 stundum og Gestgjafanum, gefa okkur uppskriftir af hollum degi og hvernig eigi að koma sér af stað í ræktinni, er þetta alvöru fólk?

Meina, ekki veitir manni af fituforðanum í mesta kuldanum og myrkrinu í janúar. Enda læt ég svona predikanir ekkert á mig fá, fæ mér bara mitt Sviss Miss og ristað brauð með osti og sultu í hádeginu. Ekkert grænt með því takk.

Þvottadagur

Það er janúar í mannskapnum. Stubbalingur pirraður, erfitt að sofna, erfitt að vakna, erfitt að vera á leikskólanum, erfitt að vera heima, hann er líka búinn að vera svo kvefaður. Miðjukrúttið er ekki heldur upp á sitt besta, únglíngurinn er þreyttur.
Önnin í mínum skóla hófst af krafti strax í upphafi og það eru verkefnaskil og lestur og verkefnaskil, og smá útsaumur og aðeins að prjóna. En daginn lengir, hægt, hægt...

Smá sending..

... til Birgittu sem býr í landinu þar sem aldrei hreyfir vind.

Svo er bara að hækka í botn og loka augunum!!

Kósýhvað

Fátt afrekaði ég í langa jólafríinu mínu. Tókst þó að klambra saman þessu kósý horni fyrir Stubbaling, undir rúminu hans. Við vorum í smá stund eins og alvöru hjón, Gítarleikarinn skrúfaði upp lampa og stöng, húsmóðirin saumaði festingar á pullur, utan um gamla dýnu og skreytti svo pullurnar með efnarestum.
Hugmyndin kemur að sjálfsögðu úr IKEA og ætli þetta hafi ekki kostað svona.. tvöþúsundkall - samt kostaði IKEA ferðin mun meira....

Ó vei, ó svei...

Rigning og slagviðri á ný. Þetta var líka of gott til að vera satt. Og afmælisgjöf Stubbalings lögð af stað frá Ísafirði, óvenju snemma. Amma og afi ætla nefnilega að gefa honum útigalla til að nota í öllum snjónum.
SNIFF SNIFF...

Frumsýning

Hér gefur að líta fyrsta einleik Stubbalings. Hann sjálfur er höfundur, búningahönnuður, leikari og kóreógrafer. Húsmóðirin tók að sér leikstjórn. Njótið.

.. og eitt til

Miðjumúsin að kenna Músímúsinni á píanó í desember - efnilegar báðar tvær, finnst ykkur ekki?

Perlan

Perlan blasir við mér út um alla gluggana í húsinu sem að henni snúa á annað borð. Því get ég ekki annað en glaðst yfir því að jólin séu búin. Núna er hún upplýst með ólituðum ljósaperum. Rauði og græni liturinn sem hún fær á sig í desember minnir mig nefnilega meira á Sirku Geira Smart en jólin.

Allt stíflað

Það kom semsagt í ljós að tölvan mín var fárveik þegar hún lagðist inn á spítalann, ég sem hélt að þetta væri bara smá kvef. Þegar hún kom loks heim var búið að skipta um harða diskinn, setja nýtt stýrikerfi og nýtt lyklaborð. Váts.
Ég er rétt um það bil að ljúka við að setja inn öll forrit og kynnast tölvunni minni upp á nýtt. Ofan í það er ég auðvitað að setja mig inn í 5 ný fög í skólanum, hvert öðru meira spennandi og áhugaverðara. Núna er ég í tveimur textíláföngum, tveimur bókmenntaáföngum og einum málfræðiáfanga. Ég hef því engan tíma til að stunda útivist eða íþróttir, ég þarf nefnilega að lesa svo mikið af skemmtilegum bókum ;) Ekki slæm afsökun það!!

Þessi færsla er sett inn til að losa um alvarlega ritstíflu og bloggfælni, vona að það sé hér með frá.

Lasleiki

Tölvan mín er ennþá veik, ég fékk hana bara heim í helgarleyfi af spítalanum og fer með hana aftur á mánudagsmorgunin. Vona samt að hún komi stálslegin til baka eftir seinni lotuna.
Sjálf er ég ekki sú hressasta og segi ég alveg eins og svuntukjeddlingarnar í sögubókunum: Mjöðmin er bara alveg að drepa mig!
Held ég gleypi aðra íbúfen og leggist í flugvélarúmið - það er nefnilega stelpupartý hjá mér í kvöld.... jibbýjey!!

Skortur á sambandsleysi

Tölvan mín er í yfirhalningu áður en næsta vertíð hefst. Á meðan er ég sambandslaus við umheiminn (lesist: Birgittu, skítt með rest).
Á meðan les ég Óreiðu á striga og gúffa Nóa konfekt (eins og Rakel) - rakst óvart á óopnaðan kassa uppi í skáp og asnaðist til að opna hann. Þá er ekki aftur snúið. Fæ reyndar til mín góðan hóp á laugardaginn og stefni á að geyma nokkra mola fyrir þær. Lofa engu.
Þetta er ritað á smátölvu Gítarleikarans, hún er svo lítil að ég sé hana varla.

Nojts...

Mér var nær að kvarta. Það eru sko byrjaðar ALVÖRU spreningar í næstu götu við mig. Loftvarnarflautur og alles. Ég sat í sófanum í morgun þegar ég þeyttist allt í einu hátt upp í loft við mikinn hvell, bæði brá mér við hvellinn og eins var dynkurinn svo mikill að þyngdaraflið lét undan. Þegar sjokkið hjaðnaði minntist ég þess að hafa fengið miða inn um lúguna með jólakortaflóðinu. Honum er ég búin að týna. En það stóð á honum eitthvað á þá leið að nú færu sprengingar að hefjast í nýbyggingarreitnum hérna í næstu götu, þetta á víst að standa einhverja mánuði. Jibbíjey. Hjartað nú þegar skroppið helling saman eftir 3 spreningar í dag (á meðan ég var heima við allavega) og verður væntanlega lítið eftir af því með vorinu. Kennaranemi með uppþornar hjarta.. hljómar ekki vel.

p.s. Hvernig gengur ykkur að hætta í óhollustunni? Mér gengur ekki baun og er langt komin með karamellufylltu Birgittukossana :P